ارشد جنی شده!!!

نمی دونم چرا این چند وقت همش شده غم...دلم گرفته ار دست چند نفر، نمی خواستم ببخشمشون ولی بازم سکوت کردم و به کنایه هاشون تلخند زدم...فردا میخوام برم خونه ولی الان استرس اینو دارم که مبادا فردا ماشین گیر نیاد!اَه چه حس مسخره ای!!!داداشیم الان پیام داد و احوالمو پرسید...میخواستم بنویسم خوبم از احوال پرسی های شما! ولی فقط نوشتم خوبم...وقتی پیامشو دیدم دوباره همون بغض لعنتی این چند روز اومد سراغم...بغضی که همش لهش کردم...بعضی وقتا با یه حرف یاد یه خاطره میفتم که گاهی خیلی تلخه...یکی از بچه های اتاق همش با حرفاش (که به قول خودش شوخیه!) نیش میزنه به قلبم...کاشکی حواسم باشه هیچ وقت با حرفام اینطوری یک نفرو داغووون نکنم!ارتباطات من با بقیه خیلی قویه، ینی همیشه میخوام همه شاد باشن و آرامش داشته باشن و کلن حالشون خوب باشه! ولی بقیه ترجیح میدن تنها باشن...تنهایی اونا معنیش اینه که بقیه به درک، فقط خودم! ولی من اینو دوس ندارم...امروز داشتم با خودم فک می کردم یعنی میشه امروز ارشد جلوم سبز نشه؟؟!! که همون موقع جناب ارشد از راه پله اومدن پایین!!!من و من و باز هم من و من هم به این موضوع اعتقاد پیدا کردم که اسم هر کی رو میارم پیداش میشه!!! آخه یه بار با مریم السادت رفته بودیم شهر خوش گذرونی، آقا اسم هر کی رو می آوردم از یه جایی پیداش میشد!!! از اون روز مریم کلی سر این قضیه مسخره بازی در میاره!! امروزم (بعد از دیدن جناب ارشد توی دانشکده) با مریم رفته بودیم بازارچه که یهو ساناز، از دوستای مشترک من و مریم، رو دیدم با چندتا از دوستای ترم اولیش داشتن میومدن بازارچه. بعد از سلام و احوال پرسی داشتم شوخی می کردم گفتم من فاطمه هستم، 42 روزه پاکم (آخه تا الان 42 روز خونه نرفتم!) بعدش به شوخی گفتم هیچی نگین الان ارشدپیداش میشه!!!در کمال ناباوری جناب ارشد همون لحظه داشت از پشت سر من میومد...کم مونده بود شاخ در بیارم!!مریم السادات هم از خنده...بقیش بماند!